حقایق و تاریخچه اختراع گچ تخته سیاه

گچ تحریر چیست؟

گچ تخته سیاه یک ابزار نوشتن است که برای نوشتن و طراحی بر روی تخته سیاه استفاده می شود، اما می تواند در سطوح دیگر نیز مورد استفاده قرار بگیرد.

 ساختار گچ تخته سیاه

گچ تحریر به شکل استوانه یا مکعب مستطیل، ساخته می­شود که ضخامت آن ۱۰ میلی متر و دارای طول ۸۰ میلی متر می­باشد که از سولفات کلسیم خشک شده، به عنوان گچ استفاده میشود.

اولین نوع گچ ها

اولین گچ ها(طبیعی) در تاریخ برای نقاشی های داخل غار استفاده میشد. بعدها، هنرمندان از گچ برای طراحی استفاده می کردند که این گچ ها برای جلوگیری از فرو ریختن با پوشش هایی از جنس نوعی لاک رزینی محافطت می­شد.گچ های اولیه با سنگ زنی سنگ گچ (کلسیم کربنات) و مخلوط کردن با آب، رس و رنگدانه ها (رنگدانه های طبیعی مانند کربن برای رنگ سیاه و زنگار برای رنگ قرمز استفاده می­شد) ساخته میشد. سپس مخلوط حاصل بهم چسبیده و خشک می­شد.

عمومی شدن گچ های تحریر

گچ های تخته سیاه بیشتر در قرن نوزدهم مشهور شدند، زمانی که کلاس های درس بزرگتر شده و درس هایی که به دانش آموزان داده می­شد نیاز به نوشتن روی تخنه داشت. گچ های اولیه فقط سفید رنگ بودند زیرا تخته های اولیه کاملا سیاه و از ورق های سنگی سیاه ساخته می­شدند و نوشته سفید برای آن مناسب بود.

بعد از قرن بیستم تخته سیاه ها از مواد مصنوعی در رنگ های زرد با گچ های بنفش و آبی ساخته شد، بعد ها سازندگان از رنگ سبز برای ساخت تخته سیاه استفاده کردند که چشم بیننده را اذیت نمی­کرد. امروزه جهت طراحی های هندسی از گچ هایی به رنگ های مختلف استفاده می­شود.