مداد چیست؟ تاریخچه و حقایق مداد

مداد چیست؟ مداد ابزاری برای نوشتن یا طراحی با یک مغزی جامد است که توسط یک بدنه چوبی محصور شده است که از شکستن مغزی یا کثیف شدن دست کاربر جلوگیری می‌کند.

مدادها با ساییدگی فیزیکی روی سطح آثاری ایجاد می‌کنند و دنباله‌ای از مواد مغزی جامد باقی می‌گذارند که به یک ورق کاغذ یا سطوح دیگر می‌چسبد و علائم خاکستری یا سیاهی ایجاد می‌کنند به راحتی پاک می شوند.

مخترع مداد کیست؟

مداد را کی اختراع کرد؟ امروزه نیکلاس ژاک کنته به عنوان مخترع مداد شناخته می‌شود. نیکلاس ژاک کنته که یک افسر ارتش فرانسه بود، مخلوطی از خاک رس و پودر گرافیت (که از گرافیت با کیفیت پایین‌تر تولید می‌شد) ساخت، که در یک کوره با دمای 1900 درجه فارنهایت پخته می‌شد. شکل آن بسته به کاربرد مداد می‌توانست مربع، چند ضلعی یا گرد باشد. سختی یا نرمی نهایی مغز مداد را نیز می‌توانست با تنظیم نسبت خاک رس و گرافیت در مخلوط تعیین کند.

این پیشرفت به انحصار بریتانیا در تولید مداد با کیفیت، پایان داد. کنته که شیمی‌دان نیز بود، فرآیند تولید را بیشتر توسعه داد و متوجه شد که استفاده از مقادیر مختلف خاک رس و گرافیت باعث ایجاد علامت مداد سخت‌تر یا نرم‌تر می‌شود که امروزه در طیف مداد‌های موجود با درجه‌بندی با مقیاس HB دیده می‌شود. این مقیاس مدادها را بر اساس سختی (H) و سیاهی (B) درجه بندی می‌کند.

نوک مداد از چیست؟

در تهیه مغز مداد از چه عنصری استفاده می‌شود؟ مغز مداد معمولا از پودر گرافیت مخلوط با چسب و رس ساخته می‌شوند. جنس هسته و مغزی یک مداد از گرافیت که یک آلوتروپ از عنصر طبیعی کربن است تشکیل شده است و از معادن سنگ گرافیت استخراج می‌شود.

تاریخچه اولین مداد‌ها

گرافیت اولین ماده‌ای نیست که به عنوان ابزار نوشتاری استفاده می‌شود. بلکه اولین نمونه های هنر بشری که در نقاشی های غارهای ماقبل تاریخ که با استفاده از زغال چوب و گچ در آن دوران خلق شده بودند، برمی گردد.

حدود 40000 تا 10000 سال قبل از میلاد این مواد را آسیاب می‌کردند و با بزاق یا چربی حیوانی به صورت خمیر در می‌آوردند و روی دیواره‌های متخلخل غار می‌کشیدند. این رنگ‌های ماقبل تاریخ آنقدر مهم بودند که نقاشان برای به دست آوردن رنگدانه‌های آنها به مکان های زیادی سفر کردند.

نظریه‌ای در مورد منشا و تاریخچه مداد سربی وجود دارد که مربوط به رومیان باستان بوده که قلم‌های ساخته شده از سرب را، برای خراشیدن حروف در لوح هایی استفاده می کردند که با لایه نازکی از موم پوشانده شده بود.

همانطور که بسیاری از مدادها یک پاک کن را در سر خود برای پاک کردن خطاها دارند، قلم سربی نیز دارای انتهای صافی بود که می‌توانستند از آن برای صاف کردن و در نتیجه پاک کردن متن ناخواسته استفاده کنند. علامت گذاری متن بر روی سطح مومی، خط رومی اولیه را به خطوط مستقیم محدود می کرد.

با گذشت زمان، قلم سربی برای استفاده در پاپیروس تکامل یافت، که سرب روی آن اثر ضعیفی بر جای می‌گذاشت. یکی از مزیت‌های بارز قلم سربی نسبت به قلم‌های نی این بود که به منبع جوهر ثانویه نیاز نداشتند.

از آنجایی که کاغذ در قرن اول پس از میلاد در چین اختراع شد، تا حدود قرن هشتم به اروپا وارد نشده بود و اولین کارخانه‌های کاغذ در قرن سیزدهم ساخته شدند. این بدان معناست که توسعه سیستم های نوشتن جوهر و قلم مو که در آسیا بسیار محبوب بودند در اروپا چندان گسترده نبود.

کشف گرافیت یا سرب سیاه

گرافیت در اوایل 1500 میلادی در ناحیه‌ای از دریاچه انگلستان کشف شد. در نیمه اول قرن شانزدهم، مردم محلی مقدار زیادی گرافیت جامد را در Borrowdale در نزدیکی Keswick در ناحیه دریاچه انگلستان کشف کردند. دولت انگلیس از گرافیت استخراج شده معادن در توپ‌های جنگی استفاده می‌کرد. علم شیمی و متالورژی هر دو در مراحل ابتدایی علوم خود بودند و این منجر به نامگذاری این ماده به نام plumbago شد که در لاتین به معنای سنگ سرب است.

این نام غلط در بسیاری از زبان‌های سراسر جهان که کلمه مداد به عنوان قلم سربی ترجمه می‌شد، فراتر رفت. اصطلاح مداد برای اولین بار برای توصیف ابزار نوشتن گرافیتی در اواخر قرن شانزدهم استفاده شد. گرافیت نام خود را از واژه یونانی graphein که به معنی نوشتن است گرفته است.

گرافیت‌های کشف شده به چنان دارایی با ارزشی تبدیل شدند که در سال 1752 میلادی قانونی برای محافظت از گرافیت در برابر سرقت، با مجازات هایی از جمله شلاق، کار شاقه و… به تصویب رسید. ارزش گرافیت در آن زمان 1300 پوند به ازای هر تن بود، که معادل 169300 پوند امروزی است، که تعجب آور است.

استفاده از گرافیت برای علامت گذاری و نوشتار در ابتدا از طریق بخش‌های کوچکی که به صورت قاچاق از معدن خارج می شدند، اتفاق افتاد. استفاده کنندگان از آن متوجه شدند که گرافیت نه تنها آثاری بر روی دست بر جای می گذارد، بلکه در صورت نگه داشتن در دست نیز می تواند شکننده باشد.

روکش های اولیه برای گرافیت شامل تکه های کوچکی از پوست گوسفند یا رشته نخ هایی بود که به دور گرافیت می‌پیچیدند. در واقع میله های گرافیت در رشته‌ای پیچیده می شدند. بعدها، گرافیت را در روکش های چوبی توخالی قرار دادند و به این ترتیب، مداد با روکش چوبی متولد شد.

در طول قرن نوزدهم، یک صنعت بزرگ تولید مداد در اطراف Keswick به منظور بهره برداری از کیفیت بالای گرافیت توسعه یافت. کارخانه‌ای در سال 1832 با نام Banks, Son & Co افتتاح شد که اکنون شرکت مداد Derwent Cumberland است. مدادهای کامبرلند دارای بالاترین کیفیت بودند زیرا گرافیت هیچ گرد و غباری برجای نمی‌گذاشت.

اولین تلاش‌ها در سال 1660 در نورنبرگ آلمان برای ایجاد چوب‌های حاوی گرافیت از گرافیت پودری انجام شد. اما در اواخر قرن هجدهم در جنگ‌های ناپلئونی بود که تحریم‌های تجاری، فرانسوی‌ها را مجبور کرد تا روش و دستور العمل جایگزینی را برای هسته‌ی مداد ایجاد کنند.

با گذشت زمان، فرآیند تولید برای استفاده از یک پوشش چوبی تکامل یافت که به صورت دو تکه ساخته می‌شد و جایی برای قرار دادن میله گرافیت داشت سپس دو نیمه به هم چسبانده می شد. این تکنیک آنقدر موفقیت آمیز بود که در چهار قرن اخیر تغییر چندانی نکرده است. در مورد هویت اولین تولیدکننده مدادهای تولید انبوه تردید وجود دارد، اگرچه مشخص است که او اهل نورنبرگ آلمان بود.