حقایق و تاریخچه اختراع تخته وایت برد

چرا با وجود تخته سیاه، تخته وایت برد موفق شد؟ پاسخ این سوال بسیار آسان است چون پاک کردن تخته سیاه با پاک کن های مرطوب سخت بود و کل تخته سیاه را سفید می کرد و پاک کن های خشک نیز لباس های نویسنده را با ذرات گچ کثیف کرده و گرد و غبار ایجاد می‌کرد و در کل تخته مرتبا باید تمیز می‌شد. در نسخه‌های اولیه وایت برد چون از پارچه مرطوب برای پاک کردن استفاده می‌شد (در حدود دهه 1950) این اختراع نتوانست محبوبیت زیادی بدست آورد اما با اختراع تخته پاک کن های خشک در سال 1975 این محبوبیت افزایش یافت.

مخترع تخته وایت برد کیست؟

طبق نوشته ها، اختراع وایت برد به دو نفر برمی‌گردد، نفر اول عکاسی به نام مارتین هیت می‌باشد که وایت برد را توسعه داده است. حدود 50 سال قبل از ایجاد عکاسی دیجیتال او فیلم های نگاتیو را روی کاغذ های شبیه به وایت برد ذخیره می کرد حتی گاهی برای نوشتن جزئیات سفارشات مشتری‌ها از این کاغذ‌ها استفاده می کرد که به راحتی با پارچه مرطوب پاک می‌شد.

آقای هیت ایده خود را در اواخر دهه 1950 به عنوان تخته یادداشت در کنار تلفن، که قابلیت پاک شدن هم داشتند مطرح کرد، او می‌خواست این طرح و اختراع خود را در نمایشگاه Chicago Merchandise Mart به نمایش گذارد ولی شب قبل، آن محل آتش گرفت و این بسیار دلسرد کننده بود بنابراین او طرح خود را به یک شرکت فروخت که در نهایت تبدیل به شرکت Dri-Mark شد، شرکتی که تخته وایت برد را برای آموزش معرفی کرد.

دومین گزارش ادعا می کند که تخته وایت برد توسط آلبرت استالئون در اوایل سال 1960، زمانی که او در یک شرکت آمریکایی تولید فولاد کار می‌کرد، اختراع شده است؛ یکی از محصولات شرکت، فولاد لعاب کاری شده (پوشش دار) بود که عمدتا برای موارد معماری استفاده می‌شد. در یکی از جلسات، آقای استالئون پیشنهاد کرد که این ورقهای فولادی می تواند روش خوبی برای استفاده در تابلوهای نوشتاری باشد حتی می تواند جایگزین تخته سیاه یا تخته های گچی شود اما از آنجایی که تخصص شرکت در این زمینه نبود توجه چندانی نکردند اما به ایده او اعتقاد داشتند و راه را برای او باز گذاشتند تا شرکت MagiBoards را ایجاد کند.

رشد استفاده از تخته وایت برد ها

اگرچه در اوایل دهه 1960 تخته سفید روانه بازار شد، اما حدود 30 سال بعد مورد اقبال عمومی قرار گرفت. انواع قبلی باید با پارچه مرطوب پاک می‌شدند اما جری والف با اختراع اولین ماژیک وایت برد در سال 1975 این مشکل را حل کرد. این ماژیک جدید دارای جوهر غیرسمی بوده و قابلیت پاک شدن روی سطوح صاف و براق بدون جذب در سطح آن‌ها را داشت.

تا اواسط دهه 1990 رشد این تخته وایت برد‌ها به آرامی ادامه یافت چون تخته سیاه‌ها سالیان سال در مدارس پذیرفته شده بود اما با گرایش مردم به سمت زندگی سالم و دوری از گرد و غباری که باعث آلرژی می‌شد استفاده از تخته سیاه ها محدود شد.

انواع تخته وایت برد

برخلاف مدل های قدیمی وایت برد که از فولاد پوشش شده استفاده می‌شد، امروزه انواع مختلف وایت برد ساخته شده است که بسته به نیاز می‌­توان از آن‌ها استفاده کرد. امروزه از مواد ارزان قیمت مثل تخته چند لایه یا ملامین استفاده می‌کنند اما همچنان برای کاربردهای قدیمی تر و دقیق تراز فولاد پوشش شده با پرسلن یا پلی اتیلن استفاده می‌شود.

تخته چند لایه

این تخته‌ها ارزان قیمت و با عمر کوتاه می­‌باشد که سطح آن پس از استفاده مکرر، مجددا رنگ آمیزی می‌شود و باعث می‌شود که این صفحات برای اهداف آموزشی مناسب نباشند.

تخته وایت برد ملامین

این نوع از فیبر سبک با پوشش ملامین ساخته شده است که یک رزین به آن تزریق می‌شود. کیفیت این تخته‌ها به ضخامت پوشش بستگی دارد و برای استفاده طولانی مدت مناسب می‌باشند.

تخته های آلومینیومی و فولادی رنگ شده

این تخته‌های با کیفیت بالا به طور کلی برای مواردی مانند تخته ثبت اطلاعات بیمار و یا تخته‌های مسابقات استفاده می‌شوند. ورق سفید فولادی عمر طولانی دارد و وایت برد به اصطلاح مغناطیسی می‌شود و آهنربا روی آن می‌چسبد. تخته‌های آلومینیومی اگر چه سبک و مقاوم در برابر خوردگی هستند ولی به ندرت مورد استفاده قرار می‌گیرند.

تخته وایت برد پرسلن

دارای یک پوشش بسیار سخت سرامیکی غیر متخلخل می‌باشد که حتی کوچکترین مقدار جوهر به سطح تخته نفوذ نمی‌کند، و آن را برای استفاده در مراکز آموزشی مناسب می‌سازد.